تأثیر نمک‌های سیلیسیوم بر تغییرات فیزیولوژیک باقلای آلوده به Phytophthora pistaciae

سیلیسیوم دومینعنصررایج  درخاکاستکهاثرات مفیدیدرافزایشتحملبهتنش­های زندهوغیرزندهدرگیاهاندارد.در این مطالعه، فعالیت درون زیوه­ای سیلیکات سدیم و پتاسیم در مهار Phytophthora pistaciae  مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور بررسی اثر سیلیکات سدیم و سیلیکات پتاسیم در افزایش تحمل گیاه آزمونه­ی باقلا نسبت به P. pistaciae، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب یک طرح کاملاً تصادفی و اعمال سه تیمار شاهد، دریافت نمک قبل و بعد از مایه­زنی، در سه تکرار در گلخانه اجرا شد. محتوای کاتالاز، پراکسیداز، پلی­فنول اکسیداز، پرولین، پروتئین کل، کربوهیدارت گیاه و همچنین اسیدیته و هدایت الکتریکی خاک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش­ها نشان داد که نمک­های سیلیسیوم با افزایش آنزیم­های کاتالاز، پراکسیداز، پلی­فنول اکسیداز و پروتئین کل باعث افزایش تحمل باقلا نسبت به P. pistaciae می­شود و برعکس میزان پرولین کاهش می­یابد. هیچ­کدام از این نمک­ها تأثیری روی میزان کربوهیدرات گیاه، pH و هدایت الکتریکی خاک نداشتند. باتوجهبهنتایجحاصلازاینآزمایشمی­تواناستنباطکردکهنقش نمک­های سیلیسیومدرافزایشتحملبه  بیماری در باقلابه دلیلافزایشفعالیتآنزیم­هایضد اکسایشبوده است. این آنزیم‌ها باعثکاهشخسارت­های اُکسایشی ناشیازگونه­هایفعالاکسیژنِایجاد شده تحتتنشبیمارگرمی‌شوند.